Jeśli pracujesz za granicą a miejsce zamieszkania masz w Polsce to w większości przypadków z dochodów z pracy najemnej za granicą należy rozliczyć się także w Polsce

Opodatkowanie dochodów z  pracy najemnej wykonywanej za granicą podlega regulacjom zawartym w  dwustronnych umowach w  sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z generalną zasadą, obowiązującą w tego typu umowach, wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej przez osobę mającą miejsce zamieszkania w  jednym z  umawiających się państw podlega opodatkowaniu tylko w  tym państwie, chyba że praca wykonywana jest w  drugim państwie. W takim przypadku dochód może być opodatkowany zarówno w  państwie miejsca zamieszkania, jak i  w  państwie, w którym wykonywano pracę.

Od tej ogólnej zasady umowy przewidują wyjątek, zgodnie z którym wynagrodzenie za pracę najemną wykonywaną w  drugim państwie może być opodatkowane tylko w  państwie zamieszkania osoby uzyskującej wynagrodzenie. Będzie tak wtedy, gdy spełnione zostaną równocześnie trzy warunki:

• odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim państwie nie dłużej niż przez określony czas (najczęściej jest to 183 dni w  roku kalendarzowym lub w  ciągu kolejnych 12  miesięcy, licząc od dnia przybycia do tego państwa) oraz

• wynagrodzenie jest ponoszone przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim państwie oraz

• wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim państwie.

Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków oznacza, że otrzymane wynagrodzenie może być opodatkowane zarówno w państwie, w którym praca jest wykonywana, jak i  w  państwie, w  którym osoba uzyskująca wynagrodzenie ma miejsce zamieszkania.

W takim przypadku, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce uzyskuje dochody z tytułu pracy najemnej wykonywanej za granicą, które mogą być również opodatkowane w drugim państwie, podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu zapobiega się poprzez zastosowanie właściwej metody unikania podwójnego opodatkowania określonej w stosownej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.

 

Metody unikania podwójnego opodatkowania

W  zawartych przez Polskę umowach występują dwie metody unikania podwójnego opodatkowania:

 • metoda wyłączenia z progresją

• metoda proporcjonalnego odliczenia

W przypadku, gdy dochód został uzyskany w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, stosowana jest metoda proporcjonalnego odliczenia.

 

Więcej informacji o metodach unikania podwójnego opodatkowania w następnym artykule, który pojawi się wkrótce.